 |
||||
|
|
|
|||
|
Data publikacji obowiązującego oryginalnego wzorca: 28.07.2009
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY
Chihuahua jest uznawany za najmniejszą rasę świata a nosi nazwę największego stanu Republiki Meksyku (Chihuahua).
Przypuszcza się, że psy te żyły w stanie dzikim i w okresie cywilizacji Tolteków zostały schwytane i oswojone przez tubylców.
Podobizny ozdobnego psa zwanego "Techichi", który żył w mieście Tula były używane jako ozdoby obiektów architektonicznych w mieście.
Posągi te przedstawiają psy bardzo podobne do współczesnego Chihuahua.
WRAŻENIE OGÓLNE
Pies tej rasy ma zwarte ciało.
Niezwykle ważny jest fakt, że jego czaszka jest wysklepiona w kształcie jabłka i że nosi on swój umiarkowanie długi ogon bardzo wysoko, bądź to zagięty, bądź też w kształcie półkola z końcową częścią ogona skierowaną w stronę lędźwi.
WAŻNE PROPORCJE
Długość ciała nieznacznie większa niż wysokość w kłębie.
Pożądany jest jednak prawie kwadratowy tułów, szczególnie u samców.
U suk, ze względu na funkcje rozrodcze, dopuszczalny jest nieco dłuższy tułów.
ZACHOWANIE / TEMPERAMENT:
Żywy, czujny, ruchliwy i bardzo odważny.
GŁOWA:
- Mózgoczaszka:
SZYJA:
Górna linia nieco łukowata, umiarkowanej długości, grubsza u psów niż u suk. Bez łałoku. U odmiany długowłosej obecność dłuższego włosa tworzącego kryzę jest nadzwyczaj pożądana.
TUŁÓW:
Zwarty i mocnej budowy.
OGON:
Osadzony wysoko, płaski w wyglądzie, umiarkowanej długości; szeroki u nasady, zwężający się stopniowo w kierunku koniuszka.
Sposób noszenia ogona jest ważną cechą charakterystyczną rasy: w ruchu jest noszony wysoko, nieco zagięty, bądź w postaci półkola, z końcówką skierowaną ku lędźwiom, co przydaje tułowiowi równowagę.
Nigdy nie powinien być noszony między tylnymi nogami, ani zakręcony poniżej linii grzbietu.
Szata na ogonie zależy od odmiany i powinna być zharmonizowana z szatą na tułowiu.
U odmiany długowłosej szata na ogonie tworzy pióro.
W spoczynku ogon jest opuszczony i tworzy niewielkie, haczykowate zagięcie.
KOŃCZYNY:
- KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Wygląd ogólny: Widziane z przodu tworzą linię prostą z łokciami.
Widziane z boku są prostopadłe do podłoża.
Bardzo mała i owalna, z palcami rozstawionymi lecz nie płaskimi (ani zajęcza, ani kocia łapa).
Pazury szczególnie mocno łukowate i umiarkowanie długie.
Opuszki dobrze wykształcone i bardzo elastyczne.
Palce dodatkowe niepożądane.
Wygląd ogólny: Dobrze umięśnione z długimi kośćmi, prostopadłe do podłoża i równoległe w stosunku do siebie, z dobrym kątowaniem w stawach biodrowych, kolanowych i skokowych, w harmonii z kątowaniem kończyn przednich.
Bardzo mała i owalna, z palcami rozstawionymi lecz nie płaskimi (ani zajęcza, ani kocia łapa).
Pazury szczególnie mocno łukowate i umiarkowanie długie.
Opuszki dobrze wykształcone i bardzo elastyczne.
Palce dodatkowe niepożądane.
CHODY:
Kroki są długie, sprężyste, energiczne i żwawe z długim wykrokiem i mocną akcją tyłu.
Oglądane z tyłu, kończyny tylne powinny być prowadzone prawie równolegle w stosunku do siebie, tak, żeby ślady stóp pokrywały się ściśle ze śladami łap przednich.
Wraz z przyśpieszonym tempem ruchu kończyny wykazują tendencję do zbieżności w kierunku środka ciężkości (ruch jednośladowy).
Ruch pozostaje swobodny i sprężysty bez widocznego wysiłku, z głową uniesioną do góry i prostym grzbietem.
SKÓRA:
Gładka i elastyczna na całym ciele.
SZATA:
SIERŚĆ: w rasie tej są dwie odmiany szaty.
MAŚĆ:
wszystkie kolory, we wszystkich możliwych odcieniach i kombinacjach są dopuszczalne z wyjątkiem umaszczenia marmurkowego.
WAGA:
w tej rasie brana jest pod uwagę tylko waga, nie wzrost. Idealna waga: między 1.5 a 3 kg.
Jednak psy między 500 gr a 1,5 kg są akceptowane.
Okazy ważące poniżej 500 gr i ponad 3 kg powinny być dyskwalifikowane.
WADY:
Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność psa.
WADY POWAŻNE:
» Wąska czaszka
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
» Psy agresywne lub przesadnie lękliwe |
||||
|
||||
